Answer:
Wala sa hinagap ng aking kaisipan ang makapasok ni makatuntong sa kolehiyo. Elementary pa lang ay ramdam ko na mahirap talaga kami. Tuwang-tuwa na ko na may dalawang piso akong nakakapa sa bulsa ng aking kupas na shorts. At may iilang notebook na nakalagay sa lumang shoulder bag ng gamot (wala kaming pambili ng bagong bag noon). Ni hindi nga ako nakapag kindergarten kaya diniretso akong maging saling pusa sa Grade 1 kasama Ang pinsan ko at naglaon ay naging Grade 1 na talaga kami at naging Honor student ako ng di ko inaasahan. Dun siguro nagsimula ang expectations ng mga tao sakin. Na di ko rin naman pinansin dahil ang alam ko lang ay kailangan kong mag-aral para makatapos at gumanda ang buhay. Hindi ako namulat na kailangan kong makipag kompetisyon sa paaralan kundi mag-aral lang.
Pumapasok akong walang baon minsan, at araw-araw na maglalakad para makapasok sa eskwela. Nakilala ako nung mapasali ako sa mga drawing contests, journalisms atbp kaya kahit wala akong baon, madami ang nanlilibre sakin at natapos ko ang elementarya ng may Honor. Ang kaisa-isang lalaki sa hanay ng mga honor students. Hindi ko inaasahan ang ganung mga award pero nagpapasalamat ako dahil madami ang humanga at naging proud lalo na ang pamilya ko.
