Answer:
Nilikha ni: Arelyn S. Rodil
Ang taong 2017 ay isa sa mga hindi ko makakalimutang panahon sa aking buhay. Labing pitong taon na ang nakalipas noong unang nasilayan ko ang kagandahan ng mundo at unang nakapiling ang mga taong pinakamamahal ko. Maraming masasayang alaala na ang nakalagay sa puso ko at ngayong taon ay nadagdagan na naman ito.
Noong nakaraang bakasyon, masasabi ko na naging makabuluhan at masaya ito, nagkaroon ako ng pagkakataon na makapagpahinga sa mga isipin at gawain ko bilang isang mag-aaral. Nagamit ko ang oras ko nang mabuti sapagkat nakasama ko ang mga kaibigan ko, pamilya ko, at mga taong maitutring kong kapatid sa aming simbahan. Tuwing umaga ay magkakasama kaming nagbibisikleta ng mga kaibigan ko at sa pagsapit naman ng hapon ay nanonood kami ng mga pelikula o kaya naman ay mga palabas sa telebisyon. Nagawa namin ang mga bagay na hindi namin nagagawa noong araw na may mga pasok. Naging masaya ako dahil dito, ngunit ang masasabi kong pinakamasayang pangyayari pa rin sa buhay ko ngayong taon ay noong nagkaroon ang pamilya namin ng outing. Natural sa isang pamilya na may mga panahon na hindi na halos nakakasama at nagkakakwentuhan sa kadahilanan na mayroong kanya-kanyang trabaho o di kaya naman ay pasok sa paaralan. Nakakalungkot isipin na kahit gustuhin natin na makita sila ay may kailangan tayong gawain o tapusin na isang bagay. Nitong nakaraang Mayo, nagkaroon kami ng pagkakataon na magkasama-sama, nakita ko ang lola ko, mga tiyahin at tiyuhin ko, mga pinsan ko at maging pamangkin ko sa kanila. Naglangoy kami sa isang resort at nagkaroon ng isang salo-salo. Walang katapusang kwentuhan, tawanan, at pagkuha ng mga litrato ang ginawa namin. Napakasaya ko sapagkat minsan lang ito mangyari sa buhay namin, minsan lamang kami makumpleto upang magsaya at kalimutan ang mga problema ng bawat isa. Naramdaman ko sa araw na iyon na mas naging malapit kami sa isa’t isa at napuno ng pagmamahal ang puso namin. Hindi ko maipagkakaila na noong oras na iyon ay para bang ayaw ko na matapos ang panahong iyon at ayaw ko na maghihiwalay-hiwalay na naman kami sapagkat alam ko na medyo matagal pang mauulit ang ganoong kasiyahan. Masasabi ko na kailanman ay hindi ko ito malilimutan sapagkat bakas sa mukha ng bawat isa sa amin ang kagalakan na naranasan namin sa pangyayaring iyon. Biglaan man ito at hindi gaanong napagplanuhan, naging maganda naman ang resulta nito.
Ang pamilya ang isa sa pinakamagandang regalo mula sa ating Diyos. Ang ating mga magulang at mga kapatid na bumubuo at naghuhubog sa atin upang maging mabuti tayong tao. Masasabi ko na napakaswerte ko sapagkat hindi man kami sagana sa mga materyal na bagay, sagana naman kami sa pagmamahalan at mga alaalang masasaya tulad ng isang ito.
